Acht juni tweeduizendvierentwintig. Eén van de weinige droge dagen van de lente van het jaar, alsof het zo moest zijn. Vandaag vieren Dominique en Ellen hun huwelijk. Trouwen deden ze al in maart, maar hun ja-woord vieren, dat stelden ze eventjes uit. Gewoon omdat het kan.
Dominique en Ellen, dat is zoals yin en yang. Ze vullen mekaar perfect aan. Daar waar Ellen wat introverter is, zal Dominique er voor zorgen dat er gebabbeld wordt. Maar dat beiden vrouwen levensgenieters zijn, dat staat in de sterren geschreven.
Twee weken voor hun feest gingen we samen iets drinken. Je weet wel, de laatste puntjes op de i zetten en nog eens afstemmen. We hadden afgesproken in 't cafeetje in hun buurt. Een Carlsbergske en een witte wijn. Ze vertelden dat ze daar regelmatig eens zitten, waarop ik aangeef: "Aja, natuurlijk op wandelafstand. Maar neen. Ze vertelden me dat ze elke keer als ze boodschappen gingen doen ze nadien steeds daar iets drinken. Snapt ge? Levensgenieters!
Hun trouwfeest ging door bij De Pommerie in Sint-Gillis-Waas. Wat een locatie. Een veld, een prachtige tent met plankenvloer, gastronomisch om duimen en vingers af te likken. Werkelijk alles tot in de puntjes geregeld. Dominique en Ellen kozen ervoor een receptie te houden voor vrienden, familie en collega's, gevolgd door een intiem diner met de familie en getuigen in het huiskamerrestaurant van De Pommerie. Geen dansfeest, geen acts, geen grote witte trouwjurk. "Dat zijn wij niet", hoor ik Dominique zeggen. Ondanks dat anderen ergens toch die verwachting koesteren, bleven Dominique en Ellen trouw aan zichzelf. Deze attitude maakte dat dit koppel perfect matcht met de Wedding Club vol goestingdoeners.
Comments